-Πάλι για σένα
γράφω, για να σε κάνω τραγούδι.
Για να σε ντύσω
με τις πιο όμορφες μουσικές που επιθυμώ
να φοράς, να σε γδύσω με στίχους γεμάτο έρωτα, να σε βρίσκω πάντα στα χείλη μου
όταν τραγουδώ. Να μπορείς μέσα από τους
ήχους μου να ξεκουράζεις το κορμί σου
πλάι στο δικό μου.
Θέλω να με πονούν
οι απελπιστικές κραυγές των μελωδιών μου για σένα, να με κάνουν να σε νιώθω
μα να ξέρω πως δεν μπορώ να σε ακουμπήσω,
να σου μιλήσω, να σε ρωτήσω ποιο κομμάτι
του εαυτού μου, εκείνου που πια δεν
αναγνωρίζω, αγάπησες τόσο;
Τι σε έκανε να
μείνεις; Ή μάλλον, τι σε κάνει πάντα να
μένεις; Ανέκαθεν απορούσα, τι σε κάνει να
μ' ερωτεύεσαι όταν εγώ μετρώ τους
ανθρώπους να χάνονται έναν έναν από
κοντά μου.
Κι εσύ πάντα
εκεί και ποτέ εδώ.
Να θες να ζεις
για μένα και τελικά να σε σκοτώνεις με
την απουσία μου λίγο λίγο.
Κι εγώ; Μόνιμα ανήμπορος ν' αντέχω ν' αγαπώ κάτι που
δεν έχω κι όμως δεν μπορώ να σε διώξω
από μέσα μου. Συνεχίζω να σε τραγουδώ
μέχρι τελικά να σ' αισθανθώ.
Πάλι για σένα
γράφω, για να σε κάνω τραγούδι.
-Πάλι για σένα
γράφω, για να σε κάνω ποίημα.
Για να σε φέρνω
στον νου μου ξανά και να ζωντανεύουν
για λίγο οι αναμνήσεις μου. Να μπορώ να
σ' αγγίξω με τις λέξεις μου, όμως τα χέρια
μου να παραμένουν άδεια. Ν' ανασάνεις
κοντά μου καθώς θ' αναζητώ να βρω
μοναδικά επίθετα για να σε χαρακτηρίσω.
Θέλω να σε κάνω
εικόνα, να μπορώ να μυρίζω τ' άρωμα σου
από τις ομοιοκαταληξίες που προσπαθώ
να ταιριάξω, για να σε θυμίζουν όσο γίνεται
περισσότερο. Να είσαι εσύ όλες μου οι λέξεις και να με κομματιάζουν αφού καμία από
αυτές δεν μπορεί να σε φέρει κοντά μου.
Να σου εξηγήσω
έτσι αυτό που είδα στα μάτια σου. Να σου
θυμίσω το ποιος αληθινά είσαι κι όχι
αυτός που πιστεύεις πως έχεις γίνει. Να
σου μάθω πως είναι ο έρωτας που νοσταλγείς.
Κι εσύ πάντα
εκεί και ποτέ εδώ.
Να σε κάνω να
ξεχάσεις κάθε σου φόβο. Να σου δώσω τίτλο
θέλω, να είσαι τα λόγια της ψυχής μου
που θα μοιάζουν με τα δικά σου όνειρα
και να σε ξαναδιαβάζω από την αρχή κάθε
μέρα. Να σε ονομάσω έρωτα δικό μου.
Πάλι για σένα
γράφω, για να σε κάνω ποίημα.
